Το Βιτέρμπο (ιταλικά: Viterbo, λατινικά: Viterbium) είναι πόλη στην Ιταλική επαρχία του Βιτέρμπο που ανήκει στην Ιταλική περιφέρεια Λάτιο. Τα πρώτα χρόνια της ιστορίας της κατέκτησε την γειτονική πόλη Φερέντο, βρίσκεται περίπου 50 χιλιόμετρα βόρεια από την Ρώμη. Το ιστορικό κέντρο της πόλης περιβάλλεται από μεσαιωνικά τείχη που οικοδομήθηκαν τον 11ο και τον 12ο αιώνα, η είσοδος στο κέντρο μέσω των τειχών γίνεται από την αρχαία πύλη. Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων εκτός από την γεωργία ήταν η κεραμική, η μαρμαροποιία και η ξυλεία. Η πόλη έχει σημαντικά αποθέματα χρυσού, Ακαδημία Καλών Τεχνών, Πανεπιστήμιο και είναι η έδρα της Αεροπορικής εκπαίδευσης του Ιταλικού Στρατού Ξηράς, φιλοξενεί πολλούς τουρίστες από ολόκληρη την κεντρική Ιταλία.
Ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν ανάγκασε το Βιτέρμπο να υποστηρίξει τους Γιβελλίνους (1240), όταν οι κάτοικοι έδιωξαν τα Γερμανικά στρατεύματα ο αυτοκράτορας πολιόρκησε την πόλη αλλά χωρίς επιτυχία (1243). Το Βιτέρμπο από τότε έμεινε με φανατισμό πιστό στους Γουέλφους, την περίοδο 1257 - 1261 έγινε η έδρα του πάπα Αλεξάνδρου Δ΄ όπου πέθανε εκεί. Ο διάδοχος του Πάπας Ουρβανός Δ΄ εξελέγη στο Βιτέρμπο. Ο Πάπας Κλήμης Δ΄ επέλεξε το Βιτέρμπο σαν έδρα του για να συνεχίσει τον σκληρό πόλεμο που είχε ξεσπάσει εναντίον των Χοενστάουφεν. Ο Δούκας της Σουηβίας Κορραδίνος αφορίστηκε με την προφητική φράση "είναι ένα αρνί που προορίζεται για θυσία". Οι επόμενοι πάπες που εξελέγησαν στην πόλη ήταν ο Πάπας Γρηγόριος Ι΄ (1271), ο Πάπας Ιωάννης ΚΑ΄ (1276) που πέθανε όταν κατέρρευσε η οροφή της βιβλιοθήκης την ώρα που κοιμόταν, ο Πάπας Νικόλαος Γ΄ και ο Γάλλος Πάπας Μαρτίνος Δ΄. Οι κάτοικοι του Βιτέρμπο δεν δέχτηκαν ότι έγινε πάπας ένας ξένος υποτακτικός στο Βασίλειο της Νεαπόλεως και στον Κάρολο τον Ανδεγαυό, επιτέθηκαν στο Παπικό κονκλάβιο την ώρα που συνεδρίαζε και συνέλαβαν δύο Καρδινάλιους. Οι κάτοικοι στην συνέχεια αφορίστηκαν και οι πάπες απέφευγαν το Βιτέρμπο για 86 χρόνια.
Μετά την εκδίωξη των παπών η πόλη πέρασε στα χέρια της οικογένειας Ντι Βίκο, ο Τζιοβάννι ντι Βίκο επεκτάθηκε τον 14ο αιώνα στην Ταρκυνία, την Μπολσένα, το Ορβιέτο, την Τόντι, την Νάρνι και την Αμέλια. Η κυριαρχία του διαλύθηκε όταν απεστάλη από την Αβινιόν ο Χυλ Άλβαρεσ Καρίγιο ντι Αλμπορνόζ (1310 - 1367) για να ανακτήσει τα Παπικά Κράτη που οικοδόμησαν το κάστρο (1354). Η πόλη δόθηκε στον Φρανσέσκο ντι Βίκο, γιο του Τζιοβάννι (1375), σε 13 χρόνια δολοφονήθηκε από τον λαό της πόλης, την Βιτέρμπο κυβέρνησε στην συνέχεια ο Πάπας Ουρβανός ΣΤ΄ και ο Τζιοβάννι ντι Σιάρα ντι Βίκο ξάδελφος του Φρανσέσκο. Ο Πάπας Βονιφάτιος Θ΄ με τα στρατεύματα του τον έδιωξαν τελικά (1396) και αποκατέστησαν την παπική κυριαρχία, ο τελευταίος εκπρόσωπος της οικογένειας Τζιάκομο ντι Βίκο ηττήθηκε (1431). Όταν κατακτήθηκε από τα Παπικά Κράτη το Βιτέρμπο έγινε πόλη δεύτερης κατηγορίας, τον 16ο αιώνα γεννήθηκε ο λόγιος Λατίνος Λατίνι, τελικά ενσωματώθηκε στην υπόλοιπη Ιταλία (1871).
